Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα δεν είναι λίγες οι γυναίκες που κατάφεραν και άφησαν το σημάδι τους και άλλαξαν τον ρου της ιστορίας με την πυγμή τους, τα επιτεύγματα τους, το ανθρωπιστικό τους έργο, τους αγώνες τους, αλλά και την γενικότερη προσφορά τους στην επάξια στήριξη των πολλαπλών ρόλων της γυναίκας, εκείνου της εργαζόμενης, της μητέρας, της συζύγου, της φίλης. Πολλές ήταν επίσης και οι φορές που άφησε πίσω τον εαυτό της στηρίζοντας το κοινό καλό.
Μία μικρή ιστορική αναδρομή σε γυναίκες σύμβολα θα μας θυμίσει, πως οι γυναίκες που κοίταζαν μπροστά από την εποχή τους, κατάφεραν να εισακουστεί η φωνή τους, διέπρεψαν, εντυπωσίασαν, αποθεώθηκαν και αξίζουν το θαυμασμό μας ανοίγοντας δρόμους για τις επόμενες γενιές.
Ιωάννα της Λωραίνης (1412-1431)
Γαλλίδα ηρωίδα επικεφαλής των Γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο κατά των Άγγλων στη Γαλλία. Μία μορφή αυτοθυσίας και ηρωισμού, σε ηλικία μόλις 17 ετών. Κατηγορήθηκε για «κοντή κόμη», ότι «ντυνόταν με ανδρικά ρούχα», για «μαγεία» και ως αιρετική επειδή «ισχυριζόταν ότι ήταν απευθείας υπόλογη στον Θεό». Καταδικάστηκε, να καεί ζωντανή. Την ώρα που καιγόταν, ζήτησε να σηκώσουν το σταυρό, για να μπορεί να τον δει μέσα από τις φλόγες. Μετά από 25 χρόνια, όταν η Γαλλία είχε κερδίσει και αναγνώρισε τη συμβολή της, ένα νέο εκκλησιαστικό δικαστήριο αποκατέστησε την τιμή της. Ανακηρύχθηκε αγία από την Καθολική Εκκλησία και Αγία και προστάτιδα της Γαλλίας.
Ελισάβετ Ι (1533-1603)
Βασίλισσα της Αγγλίας και της Ιρλανδίας από το 1558 έως τον θάνατό της. Έμεινε γνωστή ως «Παρθένος» ή «Άμωμος Βασίλισσα». Βασίλεψε σε μια περίοδο 45 ετών, κατά τη διάρκεια των οποίων η παγκόσμια ισχύς και επιρροή της Αγγλίας ενισχύθηκαν σημαντικά. Στο εσωτερικό η βασιλεία της σημαδεύτηκε από έντονες θρησκευτικές ζυμώσεις.
Αικατερίνη Β” ή Μεγάλη Αικατερίνη της Ρωσίας (1729-1796)
Γερμανικής καταγωγής Αυτοκράτειρα. Η πολιτική της συνδέθηκε με την αναγέννηση του ελληνικού βίου, λόγω της συνθήκης Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Μία από τις πιο σημαντικές πολιτικές φιγούρες του 18ου αιώνα. Πραγματοποίησε διοικητική μεταρρύθμιση, την εδαφική διαίρεση της χώρας και τη μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος. Το έδαφος του ρωσικού κράτους αυξήθηκε με την προσθήκη της Κριμαίας, Μαύρης Θάλασσας και του ανατολικού τμήματος της Πολωνό-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας. Ο πληθυσμός αυξήθηκε από 23,2 εκατομμύρια (1763) σε 37.400.000 (1796) κατοίκους. Έτσι η Ρωσία έγινε η μεγαλύτερη χώρα στην Ευρώπη.
Τζέιν Όστιν (1775-1817)
Μία από τις πιο δημοφιλείς και πολυδιαβασμένες μυθιστοριογράφους. Έγραψε πολλά μυθιστορήματα, ορισμένα από τα οποία είναι πολύ δημοφιλή μέχρι σήμερα. Από το 1811 έως το 1815 γράφοντας τα μυθιστορήματα Λογική και ευαισθησία (1811), Περηφάνια και προκατάληψη (1813), Μάνσφιλντ Παρκ (1814) και Έμμα (1815) καθιερώθηκε ως συγγραφέας. Έγραψε τα Αββαείο του Νορθάνγκερ και την Πειθώ τα οποία δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό της το 1817. Έγραφε ανώνυμα και σε μία εποχή, κατά την οποία οι γυναίκες συγγραφείς ήταν ελάχιστες. Η δημοσίευση των απομνημονευμάτων για τη ζωή της, από τον ανιψιό της, την έκανε γνωστή στο ευρύτερο κοινό.
Φλόρενς Νάιτινγκεϊλ (1820-1910)
Βρετανίδα κοινωνική αναμορφώτρια, που έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης νοσηλευτικής και είχε ουσιαστική συμβολή στη στατιστική. Έγινε γνωστή για το ανθρωπιστικό, πρωτοποριακό της έργο στον τομέα της νοσηλείας. Πρώτη αυτή εισήγαγε, κατά τη διάρκεια του Κριμαϊκού Πολέμου (1853-1856), το επάγγελμα της ειδικά εκπαιδευμένης νοσοκόμας, καθώς και πλήθος μέτρων για την ορθολογική λειτουργία των νοσοκομείων (ιδίως των στρατιωτικών).
Έμιλι Ντίκινσον (1830 – 1886)
Μία από τις σπουδαιότερες Αμερικανίδες ποιήτριες, έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στην απομόνωση, στο σπίτι των γονιών της. Ολόκληρο το έργο της παρέμεινε ανέκδοτο και κρυμμένο μέχρι τον θάνατό της, εκτός από 5 ποιήματα, που δημοσιεύτηκαν ανώνυμα και εν αγνοία της. Θεωρείται, μαζί με τον Ουώλτ Ουίτμαν, από τους πιο αναγνωρισμένους και αντιπροσωπευτικούς Αμερικανούς ποιητές του 19ου αιώνα.
Μαρί Κιουρί (1867-1934)
Η πρώτη γυναίκα που έγινε καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Η πρώτη γυναίκα που βραβεύτηκε με βραβείο Νόμπελ. Η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο σε δύο διαφορετικές κατηγορίες. Κέρδισε το Νόμπελ Φυσικής (1903) για την έρευνά της στη ραδιενέργεια. Το δεύτερο Νόμπελ ήταν Χημείας (1911). Λίγα χρόνια αργότερα, συνέβαλε σημαντικά στη δημιουργία των πρώτων μηχανημάτων με ακτίνες Χ. Όντας η πιο φημισμένη γυναίκα επιστήμων της εποχής της, ήταν γνωστή επίσης και ως Μαντάμ Κιουρί.
Έλεν Κέλερ (1880-1968) Αμερικανίδα συγγραφέας, λέκτορας και ακτιβίστρια.
Σε ηλικία 19 μηνών έχασε την όραση και την ακοή της. Έγινε γνωστή από το θεατρικό έργο, που αναπαριστούσε τις προσπάθειες της παιδαγωγού της, να αναπτύξει μαζί της έναν κώδικα επικοινωνίας. Έμαθε τη νοηματική γλώσσα και θεωρήθηκε παιδί θαύμα. Έμαθε γερμανικά, ελληνικά και λατινικά. Ήταν το πρώτο άτομο με κώφωση και τύφλωση που αποφοίτησε από πανεπιστήμιο, το 1914. Στη Σκωτία ανακηρύχτηκε επίτιμη διδάκτορας. Είχε δηλώσει την αντίθεσή της στον πόλεμο, υπήρξε υπέρμαχος του δικαιώματος της γυναικείας ψήφου και των εργατικών δικαιωμάτων. Κυριότερα έργα της είναι «Το ημερολόγιο της Έλεν Κέλερ», «Η ιστορία της ζωής μου», «Απαισιοδοξία», «Η θρησκεία μου», «Ειρηνικό βραδινό».
Κοκό Σανέλ (1883-1971)
Μία από τις πιο πρωτοπόρες και επιτυχημένες σχεδιάστριες μόδας του 20ου αιώνα. Οι δημιουργίες της έγιναν συνώνυμο της ποιότητας, της κομψότητας και του αλάνθαστου στυλ. «Εφηύρε» το μικρό μαύρο φόρεμα. Το 1923 δημιούργησε το πασίγνωστο και διαχρονικό άρωμα Chanel No 5. Οι ιδέες της ήταν επαναστατικές για την εποχή της στον χώρο της μόδας. Συχνά μάλιστα, έπαιρνε κομμάτια από την ανδρική γκαρνταρόμπα και τα μετέτρεπε σε γυναικεία.
Άννα Έλινορ Ρούσβελτ (1884-1962) Η πρώτη κυρία των ΗΠΑ.
Όταν ο σύζυγός της Φραγκλίνος, προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα,άρχισε να εργάζεται και τον εκπροσωπεί. Μετά την εκλογή του ως προέδρου, ανέπτυξε κοινωνική δράση, για τα δικαιώματα των γυναικών. Το 1945 διορίστηκε από τον Χάρρυ Τρούμαν εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον Ο.Η.Ε. Συμμετείχε στη σύνταξη της διακήρυξης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εξελέγη πρόεδρος της Επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών. Το 1961 ο πρόεδρος Κένεντυ την διόρισε πρόεδρο στην επιτροπή για την θέση των γυναικών. Ο Τρούμαν την είχε αποκαλέσει «πρώτη κυρία του κόσμου για τους αγώνες τις στα ανθρώπινα δικαιώματα».
Αμέλια Έρχαρτ (1897 – εξαφανίστηκε το 1937. Κηρύχτηκε νεκρή το 1939)
Αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπορίας, συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με τον Σταυρό Διακεκριμένης Πτήσης, ως η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό. Έκανε πολλά ρεκόρ, έγραψε βιβλία για τις εμπειρίες της και συνέβαλε στη δημιουργία της οργάνωσης The Ninety-Nines, για τις γυναίκες πιλότους. Εξαφανίστηκε πάνω από τον κεντρικό Ειρηνικό ωκεανό, κατά την προσπάθειά της να κάνει τον γύρο της Γης, το 1937. Η ζωή, η σταδιοδρομία και η εξαφάνισή της συνεχίζουν μέχρι σήμερα να προσελκύουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.
Σιμόν ντε Μποβουάρ (1908-1986) Γαλλίδα συγγραφέας, φιλόσοφος και φεμινίστρια.
Υπήρξε σύντροφος του διάσημου υπαρξιστή φιλοσόφου Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Το γνωστότερο έργο της υπήρξε «Το Δεύτερο Φύλο», μια φεμινιστική ανάλυση της γυναικείας ύπαρξης και της καταπίεσης των γυναικών. Το 1981 συνέγραψε το «La Cérémonie Des Adieux» (Η Τελετή του Αποχαιρετισμού), μια οδυνηρή εξιστόρηση των τελευταίων χρόνων του Σαρτρ. Θεωρήθηκε η μητέρα του (μετά το 1968) φεμινισμού, με φιλοσοφικά γραπτά που συνδέθηκαν, αν και ήταν ανεξάρτητα, με τον Σαρτριανό υπαρξισμό. Πέθανε από πνευμονία και τάφηκε δίπλα στον Σαρτρ στο Κοιμητήριο Μονπαρνάς του Παρισιού.
Μητέρα Τερέζα (1910-1997)
Αλβανίδα Καθολική μοναχή, με σημαντικό φιλανθρωπικό έργο, από τα Σκόπια. Ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο και για περισσότερα από 45 χρόνια, βοήθησε φτωχούς και αρρώστους, με αποτέλεσμα να αγιοποιηθεί από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β” το 1997. Εκτιμάται, ότι φρόντισε περισσότερους από 1.000 ανθρώπους στην Καλκούτα, όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του 1979 για «τις εκστρατείες της σχετικά με την ενημέρωση για τη φτώχεια».
Μάργκαρετ Θάτσερ (13 Οκτωβρίου 1925 – 8 Απριλίου 2013)
Αρχηγός του Συντηρητικού Κόμματος του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1975 ως το 1990 και Πρωθυπουργός της χώρας από το 1979 ως το 1990. Ήταν η πρώτη γυναίκα που κατέλαβε αυτές τις δύο θέσεις. Υποστήριξε προτάσεις νόμου για την αποποινικοποίηση της ανδρικής ομοφυλοφιλίας, τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων, τη διατήρηση της θανατικής ποινής, αλλά ψήφισε ενάντια στη χαλάρωση των νόμων περί διαζυγίου. Άσκησε σκληρή κριτική στην πολιτική υψηλής φορολογίας των Εργατικών, θεωρώντας την βήμα «όχι προς το σοσιαλισμό, αλλά προς τον κομμουνισμό». Διετέλεσε «σκιώδης» υπουργός Μεταφορών και κατόπιν Παιδείας, πριν τις εκλογές του 1970.
Ντόροθι Χόντγκιν (1910-1994)
Βραβευμένη με το Νόμπελ Χημείας, η Ντόροθι Χόντγκιν εργάστηκε σκληρά και συνέβαλε σημαντικά στην ανακάλυψη της δομής της πενικιλίνης και αργότερα της ινσουλίνης. Αυτές ακριβώς οι ανακαλύψεις ήταν που οδήγησαν στο μέλλον στη δημιουργία καλύτερων φαρμάκων. Πέρα όμως από τη συμβολή της στον τομέα των επιστημών, αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής της στον αγώνα για την εδραίωση της παγκόσμιας ειρήνης και τον πυρηνικό αφοπλισμό.
Ρόζα Παρκς (1913-2005)
Το 1955 αρνήθηκε να δώσει τη θέση της σε έναν λευκό άνδρα, που της ζήτησε να σηκωθεί στο λεωφορείο, αντιστεκόμενη στον φυλετικό διαχωρισμό στις ΗΠΑ. Από την πράξη της αυτή, γεννήθηκε το κίνημα κατά του φυλετικού διαχωρισμού στην Αλαμπάμα και βοήθησε τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, να ξεκινήσει τη διαδρομή που οδήγησε στην ανάδειξή του σε κεντρική πολιτική φιγούρα. Αναφέρεται ως «Μητέρα του σύγχρονου κινήματος πολιτικών δικαιωμάτων». Της απονεμήθηκε το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας. Τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου, για τον αγώνα της κατά του ρατσισμού. Είναι η πρώτη γυναίκα της οποίας η σορός εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στη Ροτόντα του Καπιτωλίου.
Ιντίρα Γκάντι (1917-1984)
Η πρώτη και μόνη μέχρι σήμερα γυναίκα πρωθυπουργός της Ινδίας. Παρέμεινε στο αξίωμά της για τρεις συνεχόμενες θητείες (1966-1977) και με την τέταρτη θητεία, από το 1980 μέχρι την δολοφονία της από σωματοφύλακές της το 1984, συνολικά 15 χρόνια. Το 1999 ψηφίστηκε σε δημοσκόπηση του BBC ως η σημαντικότερη γυναίκα της τελευταίας χιλιετηρίδας, ανάμεσα σε άλλες γυναικείες προσωπικότητες όπως η βασίλισσα Ελισάβετ Α” της Αγγλίας, η Μαρί Κιουρί και η Μητέρα Τερέζα.
Έβα Περόν (1919-1952)
Η δεύτερη σύζυγος του προέδρου της Αργεντινής, Χουάν Ντομίνγκο Περόν έγινε η πρώτη κυρία της χώρας, από το 1946 έως τον θάνατό της και αντικείμενο λατρείας από τους πολίτες της. Συχνά την αναφέρουν ως Εύα Περόν ή Εβίτα. Δούλεψε σκληρά για τα δικαιώματα των φτωχών και των γυναικών. Η δημοφιλία και η ικανότητά της να μαγεύει τα πλήθη προκαλούσαν φόβο, ακόμη και στους πιο ισχυρούς άνδρες της εποχής. Της ασκήθηκε έντονη κριτική, γιατί δεν δεχόταν κριτική, ενώ με τον σύζυγό της έκλεισαν πολλές ανεξάρτητες εφημερίδες. Πέθανε σε ηλικία μόλις 32 ετών, από καρκίνο. Λίγο πριν το θάνατό της, έλαβε από το Κογκρέσο της Αργεντινής τον επίσημο τίτλο του Πνευματικού Ηγέτη του Έθνους.
Άννα Φρανκ (1929-1945)
Γερμανίδα Εβραία, έγραψε ένα ημερολόγιο ενώ κρυβόταν, με την οικογένειά της σε σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Μεταφέρθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το «Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ» έμεινε σε εκείνη τη σοφίτα. Γραμμένο στα Ολλανδικά, είναι ένα από τα πλέον πολυδιαβασμένα βιβλία στον κόσμο. Ο πατέρας της, μόνος επιζών της οικογένειας, το βρήκε τυχαία, όταν επέστρεψε στη σοφίτα. Το έδωσε ως μοναδική μαρτυρία των γεγονότων για δημοσίευση, με τον τίτλο «Το πίσω σπίτι» (Het Achterhuis). «Παρόλα όσα συμβαίνουν, ακόμα πιστεύω ότι όλοι έχουν μέσα τους καλή καρδιά», έγραψε η Άννα, ένα από τα πιο γνωστά θύματα του Ολοκαυτώματος.
Όντρεϊ Χέπμπορν (1929 – 1993)
Ηθοποιός αγγλικής και ολλανδικής καταγωγής, από τις πιο φημισμένες του 20ου αιώνα. Βραβευμένη με Όσκαρ, Τόνυ, Έμμυ και Γκράμι, είναι ένα από τα λιγοστά άτομα που έχουν κερδίσει και τα 4 βραβεία. Εμφανίστηκε στο θέατρο, τον κινηματογράφο και στο Μπρόντγουεϊ. Το 1999 κατετάγη 3η στη λίστα των μεγαλύτερων γυναικών σταρ όλων των εποχών από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου. Σύμβολο της μόδας, με το απαράμιλλης κομψότητας στιλ της. Αφιέρωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής της σε ανθρωπιστικά έργα. Από το 1986 και μετά υπηρέτησε ως Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF και τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας.
Βαλεντίνα Βλαντίμιροβνα Τερεσκόβα (1937-)
Η πρώτη γυναίκα που ταξίδεψε στο διάστημα, τον Ιούνιο του 1963. Επιλέχθηκε μεταξύ 400 και πλέον υποψηφίων. Κατά τη διάρκεια της αποστολής της πραγματοποίησε δοκιμές και συνέλεξε στοιχεία για τις αντιδράσεις του γυναικείου σώματος στη διαστημική πτήση. Έγινε μέλος του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος και κατέλαβε διάφορες πολιτικές θέσεις. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης δεν ασχολήθηκε με την πολιτική. Εξακολουθεί να τιμάται ως ηρωίδα στη μετασοβιετική Ρωσία.
Μπεναζίρ Μπούτο (1953 – 2007)
Η πρώτη γυναίκα πρωθυπουργός μουσουλμανικής χώρας, κόρη του πρωθυπουργού της χώρας Ζουλφικάρ Αλί Μπούτο, συνέβαλε στην μετάβαση του Πακιστάν από τη δικτατορία στη δημοκρατία. Ασχολήθηκε με την πολιτική μετά τη σύλληψη και την εκτέλεση του πατέρα της, το 1977. Συνελήφθη και η ίδια και κρατήθηκε φυλακισμένη σε απομόνωση. Όταν αφέθηκε ελεύθερη κατέφυγε στην Αγγλία όπου έγινε ηγέτης εν εξορία του Λαϊκού Κόμματος του Πακιστάν (το κόμμα που είχε ιδρύσει ο πατέρας της). Δολοφονήθηκε το 2007. Αφιέρωσε τη ζωή της στον αγώνα για τα δικαιώματα των φτωχών και των γυναικών.
Νταϊάνα, πριγκίπισσα της Ουαλίας (1961-1997)
Η Νταϊάνα Σπένσερ, πρώτη σύζυγος του πρίγκιπα Καρόλου, διαδόχου του θρόνου του Ηνωμένου Βασιλείου, απέκτησε τεράστια φήμη ως προσωπικότητα, και προσέλκυε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ παγκοσμίως, για την υπόλοιπη ζωή της. Ακόμη και μετά το διαζύγιό της με τον Κάρολο, συνέχισε αφοσιωμένη στο φιλανθρωπικό της έργο. Ο τραγικός της θάνατος, σε τροχαίο το 1997, στο Παρίσι, εξακολουθεί να προκαλεί ερωτηματικά. Η αγάπη του κόσμου για εκείνη αποτυπώθηκε στα πρόσωπα των εκατοντάδων χιλιάδων παρευρισκομένων στην κηδεία της, που θρηνούσαν για τον χαμό της «πριγκίπισσας της καρδιάς τους», της «θλιμμένης πριγκίπισσας».
Φωτεινή Αγγέλη Συντάκτρια 2happy.gr Πηγή:likewoman
